Stanowisko Polskiego Towarzystwa Fotowoltaiki w sprawie Ustawy o OZE z dnia 03 lutego 2015
Polskie Towarzystwo Fotowoltaiki wierzy, że nadchodzi historyczna chwila wprowadzenia w Polsce najbardziej efektywnego mechanizmu wsparcia rozwoju fotowoltaiki jakim jest taryfa stała. PTPV walczyło o nią od 2004 roku. Powstało wówczas opublikowane wspólne stanowisko europejskich stowarzyszeń przemysłu fotowoltaicznego dotyczące taryfy stałej. W roku 2009 kiedy rząd polski opracowywał „Krajowy Plan Działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych”, PTPV domagało się wprowadzenia taryfy stałej i ustanowienia celu 1800 MW mocy zainstalowanej w roku 2020 co miało odpowiadać 1% pokrycia zapotrzebowania na energię elektryczną oraz rozpoczęcia programu badawczo-rozwojowego dotyczącego perspektywicznych ogniw fotowoltaicznych. Niestety „perspektywicznie” myślący politycy i ich doradcy wpisali 2 MW jako cel do 2020 wskazując, że PV nadaje się jedynie dla zasilania oświetlenia znaków drogowych, itp. PTPV konsekwentnie domaga się od 10 lat wprowadzenia taryfy stałej biorąc aktywny udział w pracach nad Ustawą o OZE. Powstały wówczas sprzyjające rozwojowi fotowoltaiki propozycje.
Wszelkie dotychczasowe doświadczenia światowe jasno dowodzą, iż taryfa stała jest jak dotąd najskuteczniejszą metoda wspierania najbardziej przyszłościowych i ekologicznych odnawialnych źródeł energii, szczególnie w sektorze małych systemów PV. Ogromną zaletą rozwoju systemów prosumenckich jest pobudzenie inicjatyw obywatelskich, tworzenie miejsc pracy nie tylko w sektorze fotowoltaiki, ale również w sektorze optoelektroniki i mikroelektroniki, informatyki i telekomunikacji oraz zwiększanie bezpieczeństwa energetycznego. Odrzucenie sprawdzonego, stosowanego w 75 krajach i regionach tego mechanizmu wsparcia byłoby błędem.
Pozytywnie oceniamy plany Rządu stworzenia programów dedykowanych wsparciu inwestycyjnemu dla powstawania nowych mocy w mikroenergetyce, np. NFOŚiGW, WFOŚiGW, programy operacyjne, GIS (System Zielonych Inwestycji). Instrumenty te są istotne z tego względu, że umożliwiają zainicjowanie rozwoju rynku, ale nie zastąpią systemowego mechanizmu wsparcia. Jeśli chcemy, żeby ten segment rynku się rozwijał to tylko przewidywalny, stabilny i przejrzysty oraz zapewniający zysk mechanizm wsparcia energii odnawialnej zachęci do inwestowania w sektor OZE.
Od kilku lat na całym świecie mamy do czynienia z niezwykle dynamicznym rozwojem technik solarnych. Państwa, które już teraz zrozumieją doniosłość i przyszłościowy charakter tego sektora energetyki, skorzystają najwięcej. Polska powinna być wśród nich. Dlatego domagamy się uwzględnienia w planowaniu strategicznym polskiej polityki energetycznej realnego potencjału energetyki słonecznej, ustanowienia konkretnego celu 1,8 GW (1% zużycia energii elektrycznej = 1,6 TWh) zainstalowanej mocy PV w roku 2020 i 20 GW w 2030 oraz uruchomienie programu badawczo-rozwojowego nad przyszłościowymi technologiami ogniw fotowoltaicznych i magazynowaniem energii.
Ustawa wprowadza w życie mechanizm aukcyjny, który jest najgorszym z możliwych. Mechanizm aukcji próbowano wdrożyć bez skutku w kilku krajach i za każdym razem mechanizm ten nie sprawdzał się. Najbardziej jaskrawym przykładem takiego fiaska są doświadczenia Wielkiej Brytanii i Holandii. Mechanizm aukcyjny spowoduje, że rozwój OZE będzie się opierać wyłącznie na najtańszej technologii. Mechanizm ten zaniedbuje dynamiczny rozwój sprawności urządzeń i nowoczesne rozwiązania techniczne, które w średnim i długim okresie zmniejszają ogólny koszt systemu. Przy takim podejściu gubi się szanse na rozwój krajowego przemysłu OZE.
Uchwalenie Ustawy o OZE z poprawkami dotyczącymi wprowadzenia taryf stałych uważamy za niezbędne minimum rozwoju sektora energetyki rozproszonej.
Dr Stanisław M. Pietruszko
Prezes Zarządu Polskie Towarzystwo Fotowoltaiki
Sorry, the comment form is closed at this time.